معنی کار و کیایی در لغت نامه دهخدا

کارکیایی. پادشاهی. امیری:، طاقت آن کار و کیایی نداشت، کز غم کار تو رهایی نداشت.، نظامی.، چو وقت آن نماند پادشایی، بکاری نامد آن کار و کیایی.، نظامی.، ملک بدین کار و کیایی تراست، سینه کن این سینه گشایی تراست.، نظامی

معنی کار و کیایی در فرهنگ لغت هوشیار

امیری پادشاهی کیایی: (چو وقت آن نماند پادشاهی بکاری ناید آن کار و کیایی) (نظامی)

معنی کار و کیایی - جستجوی لغت در جدول جو

کار و کیایی(رُ)

لغت نامه دهخدا

کار و کیایی

تصویری از کار و کیایی — تصویر کار و کیایی

فرهنگ لغت هوشیار

کار و کیا

قدرت، توانایی، فرمانروایی، سلطنت، برای مثال عشق آن بگزین که جملۀ انبیا / یافتند از عشق او کاروکیا (مولوی - ۴۳)

فرهنگ فارسی عمید

کار و کیائی

(رُ)

رجوع به کار و کیایی شود

لغت نامه دهخدا

کار و کیا

(رُ)

کار و عمل. ساز، گاه بجای کار وکیایی آید بمعنی امیری، پادشاهی، تسلط:
بر فلک جان راست صد کار و کیا
در زمین این تن چو خر خاید گیا.
مولوی.
عشق آن بگزین که جمله انبیا
یافتند از عشق او کار و کیا.
مولوی.
مه چو بی این ابر بنمایدضیا
شرح نتوان کرد از آن کار و کیا.
مولوی (امثال و حکم دهخدا ج 3).
گفت اطفال من اند این اولیا
در غریبی فرد از کار و کیا.
مولوی.
لیک با باگندمان این آسیا
ملک بخش آمد دهد کار و کیا.
مولوی